H. MERKEZİ: Elimize e-posta ile ulaşan TİKKO gerillası Yetiş Yalnız’ın (Ahmet) kültür-sanat faaliyetleri ile uğraşan yoldaşlarına yönelik yazdığı mektubunu haber değeri taşıdığı için yayınlıyoruz.
“Değerli yoldaşlar;
Umarım hepiniz iyisinizdir. Sizleri gerek kendi adıma, gerekse de (her ne kadar size yazdığımı bilmeseler de; illegaliteden kaynaklı) gerilladaki yoldaşlar adına selamlıyorum.
Eğer rahatsız olmazsanız çalışmalarınız hakkında bilgilenmemiz için sizinle yazışacağım. Yazabildiğim kadarıyla yılda bir yazarım. Siz de “PTT-TKP/ML” ile bana yazabilirsiniz, yazmanızı bekleriz…
Burada kültür-sanat çalışmalarımıza dair devrimci mücadelemizin kaçınılmaz ve vazgeçilmez bir gereği olarak bir beklentinin olduğundan bahsedilebileceği gibi, gelişmelere dair bir bilgisizlikten de bahsetmek gerekir. Her yeni gelen yoldaşa kültür-sanat çalışmalarımıza dair tartışmalar yürütülüyor ve “şu grup ne oldu, bunlar ne yapıyor..vs..” sorular soruluyor. Nedir ki elde edilen bilgiler koşullarımızdan ötürü yetersizdir. Oldukça kısıtlı bir iletişim “aracı” kullandığından dolayı doğal olarak daha çok da meraklıdır gerilla. Ancak bizim koşullara teslim olma gibi bir lüksümüz olamaz; olmamalıdır. Bunun için koşulların detaylarında saklı olan olanakları keşfedip, halkımızın deyimiyle “bir yol bulup” sorunu çözmek bize düşüyor. Bu mektuplaşmamız bunun bir vesilesi olabilir.
Kültür-sanat cephesinin devrimimiz açısından önemine vurgu yapmaya gerek yok. Ben sadece yaptıklarınızın önemsendiğini ifade etmek için bunları yazdım. Bunun için her bir yoldaş, her bir grubumuz, kültür-sanat alanındaki çalışmaları gevşetmemelidir. Daha çok yoğunlaşmak, kafa yormak, üretmek ve üretimlerimizi partiye sunmak gerekir. Bu konuda özgüven sorunu ve mükemmeliyetçilik en tehlikeli hastalıklarımızdır. Çünkü bu hastalıklarımız girişkenliğimizi ve doğal olarak gelişim seyrimizi felce uğratıyor. Felç olan her zaman başkasından kendisine bir şeyleri katmasını bekler. Dolaysıyla başkasının iş yapmasını bekler. Oysa binyılın halkımızın sırtına/sırtlarımıza yüklediği bu ağır fakat onurlu yükü kaldırırken karşılık beklemek tarihsel misyonunu kavramamak ve mevcut düzene teslim olmak demektir. Karşılık beklememeliyiz; biz karşılık beklemeden bu işlere soyunduk. Gönlümüzce, irademizce ve haklılığımızca-meşruluğumuzca… O halde beklememek gerekir; atılmak ve yapmak gerekir.
Diğer bir sorun da “nitelik arama” adı altında mükemmeliyetçiliğe düşmektir. Nitelik “aramak” değil, nitelikleşmek gerekir. Nitelikleşmeye ise bir şeyleri bir yerlerden başlamakla erişilebilir. Çitayı her zaman yüksek tutmak önemlidir. Çıtaya yaklaştıkça onu yükseltmek gerekir. Onunla aynı hizada olmak yetinmeciliği körükler. Bu yüzden ona ulaşmak için yoğunlaşmak ve hareket etmek gerekirken, onunla aynı hizaya gelmeden de çitayı bir daha ve daima yüksekte tutmak gerekir. Bu, olması gerekendir.
Ama bunda, “çıtaya ulaşmanın mutlaklığı” sonucu çıkarsa, o zaman bırakalım iyisini yapmayı, iyisini yapalım derken bekleriz, bekleriz, bekleriz… ve sonuçta hiçbir zaman halimizden memnun olmayacağımıza göre (çünkü yetinmecilik kötü bir şeydir), hiçbir şey de yapmamış oluruz. Yani “daha iyisini yapalım” derken pek bir şey yapmamış oluruz.
O halde inisiyatifli olmak gerekir. Bu inisiyatifi, parti örgütlenmesi bünyesinde kullandığımız ölçüde açamayacağımız kapı ve başaramayacağımız çalışma olmadığını görürüz. Bu bilinçle hareket ettiğinizi biliyorum. Sadece gelişimimizi köstekleyen hastalıklara dikkat etmeyi unutmadan adım atmamız gerektiğini, özellikle genel bünyemizde kültür-sanat cephesindeki hastalıklarımızı göz önünde tutarak vurgulamak istedim…
Kültür-sanat cephesi sadece elit bir tabakanın yoğunlaşacağı alan değildir. Bu yüzden, sınıf mücadelesinin yürütüldüğü bütün alanlar, aynı zamanda kültür-sanat cephesindeki mücadelenin alanıdır. Bu bilinçle gerilla alanında da belli girişimler var. Elbette yetersiz. Ama girişimdir… Mücadelemizin olduğu her yerde, mücadelemizin başta esas, bununla birlikte tali alanlarına ilişkin eserler üretmek gerekir. Bu eserler halkın birleşik cephesinde yer alacak sınıfların düzenle çelişkilerinin teşhirini/ajitasyonunu ve devrimden olan menfaatlerinin propagandasını içermelidir. Sadece bu içerikte değil, aynı zamanda eylemlerimiz/hedeflerimiz ve kavgada düşenlerimiz şahsında mücadelemizin propagandasını da içeren eserler olmalıdır.
Bu yılın 2 Şubat’ında aralarında alan önderliğindeki yoldaşların da bulunduğu şehit düşen kadın yoldaşlarımızı döne döne anlatmak gerekir. Bu hem savaşa çağrı temelinde, hem de kadınların sınıfsal ve toplumsal kurtuluşları için savaşta yerlerini almaları bakımından önemlidir. Kadınların mücadelemizde öne çıkmalarını önemseyen sürecimizi örmemiz için gerekli ve zorunlu bir ihtiyaçtır. Yoldaşların niteliklerini inceleyip halkımıza örnek devrimciler olarak tanıtmak gerekir. Günümüzde, “partiye ve savaşa göre şekillenmek nedir?” ya da “komünist devrimci olmak nedir?” soruları sorulduğunda, tartışmasız “Eylem yoldaş (Sefagül yoldaş) gibi yaşamaktır” diyebiliriz, demeliyiz.
Bu yoldaşlara dair birkaç eser üretildi gerillalar tarafından. Bunlar umarım size de (dolaylı –internete sunulması üzerinden- ya da dolaysızca –elden-) ulaşmıştır. Bu ezgileri mutlaka değerlendirin. Öze tekabül etmediği müddetçe, legal “dil” hassasiyetini göz önünde tutarak çeşitli değişiklikler yapabilirsiniz.
Şimdilik söyleyeceklerim bunlardır. Zira yoğun bir kamp dönemini geride bıraktık ve şimdi yeni bir döneme girdik. Ordumuz büyüyor ve daha geniş alanlara yayılıyor. Bu daha çok işimizin olduğu anlamına geliyor. Bu daha çok işimizi, özellikle bu yıl, daha zor bir durumda gerçekleştireceğiz. Beşlerin kaybı, sadece nicelik olarak değil, nitelik olarak da büyük bir kayıptır. Zira Dersim bölgesindeki parti ve ordu beyinlerimiz ciddi darbe aldı (Sefagül ve Nurşen yoldaşların şehit düşmeleri şahsında). Yine küçümsenmeyecek düzeyde tecrübeye sahip Gülizar ve Fatma yoldaşların kaybı da faaliyetimizi kaçınılmaz olarak etkileyecek. Kuşkusuz savaşçı Derya yoldaşın şahadeti de…
Ama planlamamızda bir geri durma ya da geri adım yok. İleriye doğru adım atmaya devam edeceğiz. Beşlerle açılmayı hedeflediğimiz alanlara açılacağız, genişlemeyi hedeflediğimiz alanlarda genişleyeceğiz. Sefagül yoldaş’ın dediği gibi “herkes üzerine düşeni yaparsa orada gelişme olur”. Şimdi sıra bizde; savaşacağız ve kitlelerle kazanacağız. Ve sıra sizde; faaliyet alanınızda savaşın bir parçası olacaksınız ve kitlelerle kazanacaksınız; kazanacağız…
Hepinizi bir kez daha selamlıyor ve çalışmalarınızda başarılar dilerim…
AHMET”
