H. Merkezi: 24-28 Kasım tarihleri arasında Aliboğazı’nda şehit düşen TKP/ML TİKKO gerillası Umut Polat(Cem)’ ın elimize e-posta yolu ile ulaşan mektubunu sizlerle paylaşıyoruz:
“Merhaba sevgili ailem;
Sizlere daha önce Onur’un şehit düşmesinin ardından yazmaya başlamıştım. Ancak son süreçte annemin vefatını da öğrenmiş oldum. Şimdi her ikisine dair yazmak zorundayım.
Böylesi anlarda ne kadar çok şey yazsam da var olan acınızı dindirmenin zor olacağını biliyorum. Ancak yine de böylesi zamanlar insanın birbirine en fazla ihtiyaç duyduğu zamanlardır. Şimdi ben de sizlerin yanınızda olamasam da sizleri düşünüyor ve acınızı paylaşıyorum.
Annemin haberini yeni aldım. Ve henüz ayrıntılarına dair pek fazla bir bilgim yok. Ancak Onur’a dair söylenecek çok şey var. Ama söylenecek her şeyi de zaten kendi yaşamını adadığı kavga uğruna kendisi söyledi. İnsanların eşit-özgür ve mutlu olmadığı bir dünyada ya bir gelecek yaratmak için insan gibi yaşayacak-savaşacak, ya da bu geleceği yaratmak için ölümü dahi hiçe sayacaksın. Şimdi artık fiilen yanımızda-aramızda değil, ama insanlık Onur ve Onur gibi insanları asla unutmayacaktır. Belki aynı yolda yürümüyor ve farklı bakış açılarımızı olsa da Onur’un da hayalini kurduğu güzel bir dünya için artık onun içinde savaşacağım.
Sevgili ailem;
Yaşam her şeye rağmen devam ediyor. Onlarla yaşananlar elbette unutulamaz ama onlarla yaşamayı da bilmek gerekir.
Baba, seni çok merak ediyorum. Sağlığına dikkat et. Bu durumun seni olumsuz etkilemesine izin verme. Senin için çok zor bunu biliyorum. Beni merak etme. Ben iyiyim. Sadece onların acısı bir ağırlık yaratıyor. Ama bunu da aşacak gücüm var. Sen de güçlü dur. Hayatın gerçekleri karşısında yapabileceğimiz pek bir şey yok. Ama bunun biçimini değiştirecek gücümüz var. İşte ben yaşama böyle bakıyorum. Yeni Onur’lar şehit düşmesin diye, analar onların acılarıyla yaşamasın ya da onların ağırlığıyla yaşamdan kopmasın diye, ben mücadeleme daha faza bağlanacağım. Çünkü bu gerçeklik insanlığın özgürleşmesiyle değişecektir. Ben buna inanıyorum. Ve bunun için buradayım. Ve her geçen gün burada olma gerekçelerimde çoğalıyor.
Abi ve abla; size neler söyleyebilirim bilmiyorum ama babamın size ihtiyacı var. Sizin de ona olduğu gibi. Birbirinize kenetlenmeniz gerekiyor. Babamla ilgilenin. Önce Onur’un sonra annemin ölümü onu çok zorlayacak. Ve şu an yanında olabilecek tek sizsiniz.
Ben daha fazla yazmakta zorlanıyorum. Ama hep yanınızda olduğumu, sizi düşündüğümü, sizi sevdiğimi bilin. Sizlerden bir isteğim olacak. Annem ve Onur’un mezarını benim yerime ziyaret edip, mezarlarına birer karanfil bırakırsanız çok sevinirim. Kendinize çok iyi bakın. Selam ve sevgilerimle
Umut
6 Mayıs 2016“
